ఎందుకోగానీ

ఎందుకోగానీ
ఒక మరణం పుడుతుంది దగ్గరలో
నీడ ఒలికిన శబ్దంగానీ
శ్వాస ప్రవహించిన గుర్తులుగానీ
మట్టి అంటుకున్న గాయాలుగానీ
ఒలిచి ఒలిచి చూసుకున్నా కనబడదు
శరీరమంతా, 
సముద్రాల అట్టడుగుల్లో పారాడే నిర్వేదనల 
దుమారం కప్పేస్తుంది 
నీలిరంగు మంటపిడికిట్లోంచి నడుచుకుంటూనో
ఇసుక దిబ్బల కౌగిట్లోంచి పారాడుతూనో
నిశ్చలమైనదొక శవం దగ్గరికి చేరుకునీ
సముద్రానివై పొగిలి పొగిలి
రెక్కలాడిస్తావు
చుట్టూ నల్లమేఘాల చప్పట్లలోంచి
తెల్లని కెరటాలు చెంపమీద ఆడుకుంటాయి
ఆకాశాన్నీ ఎవరో రాయి పెట్టి కొట్టినట్టు
రాత్రి..
పొట్టులా చీకటి... 
తలపైన రాలిపడుతుంటాయి 
ఒంటికి గాయమైనట్టు
మట్టి కారుతుంది ధారగా
ఆ మట్టిలో తడిసి
ఆ మట్టిలో నిండా మునిగి
మనిషిలా నిటారుగా 
ఒకింత నెమ్మదితో పురాతన మానవరూపంతో
మొదలవడం అత్యవసరమని తెలుస్తుంది
అప్పటికి తెలుసుకోవాలంతే
బ్రతుకుని బ్రతుకులా మోయడమని
బ్రతుకులోకొచ్చి 
భుజంపై చేయి వేయగల 
ఒక మనిషిని చూడడం 
ఆ ఒక మనిషికోసం బ్రతుకని తెలుసుకోవాలంతే

ఓ పిల్లాడు - అతని దృశ్యం

ఎక్కడో ఓ పిల్లాడు ఓ దృశ్యాన్ని గీస్తాడు

జీవితంపై మట్టిని అద్దుకుని

బ్రతికేందుకు ఒక అడవిని నిర్మించుకుంటాడు

మొక్కలతో మనిషిగా ఎదగడానికి ఊపిరందుకుంటాడు

ఎక్కడో ఓ పిల్లాడు ఓ దృశ్యాన్ని ఊహిస్తాడు

ఓ పక్షిగూడును శ్రద్ధగా అల్లినట్టుగానో

రెక్కలు తెగిన పక్షికి చేతులిచ్చినట్టుగానో

మనిషిలోకి ఓ సముద్రాన్ని పారబోసినట్టుగానో

ఎక్కడో ఓ పిల్లాడు ఓ దృశాన్ని కలగంటాడు

ప్రాంతమొక నిరంతర రక్తప్రవాహమైనట్టు

నడుస్తున్న దారంతా చీకటి దారమైనట్టు

తాకిన ప్రదేశమంతా కిందికి కృంగిపోతున్నట్టు

ప్రపంచానికొక చివర నిలబడి నేలమొత్తాన్ని జేబు నింపుకున్నట్టు

పిల్లాడికి ఆడుకోవడం విసుగనిపించి

కదిలాడక్కడి నుంచి

లెక్కపెట్టలేనంత దూరం కదిలెళ్ళిపోయాడు

ఒక సమూహంలో ఆగి చూసుకున్నాడు

పిల్లాడు గీసిన మట్టిపై అడవి మొలిచి మనిషున్న ఆనవాళ్లు

గూడులో పక్షి చేతుల్తో సముద్రాన్ని దాచుకున్న సాక్ష్యాలు

కలగన్న ప్రాంతంలో చీకటి దరువుతో

నేలంతా నృత్యం చేస్తుండడం చూస్తున్నాడు

ఇపుడా పిల్లాడికి సమూహమే దేహం

సమూహమొక ప్రాణం

పిల్లాడిని సమూహంలో వదిలేసి చూడండిక

అతనో సమూహమై వస్తాడు