అతడొకడే

చెట్ల కొమ్మలనిండా పిట్టల కేరింతలతో
అలుముకున్నట్టు
చెవినిండా మాటలు ఘల్‌ఘల్ మని 
అల్లరి చేస్తున్నాయి
ఎవరో తోసేస్తే తిరగబడ్డ పురుగులా
అటుఇటు అక్కడక్కడేనో,
లోలోపల
చీకట్లలోనో తిరుగుతున్నాడతను
నడుస్తుంటే కిందనుంచి అతడి పాదాలపై
ఇంకొకరి చిన్నిపాదాలు ఆన్చిన పిచ్చి భావోద్వేగానికి
కళ్లు మూస్తే చిట్టిచిట్టి చేతుల్తో
ఇంకొకరు కళ్లు మూసిన తడి తన్మయత్వానికి
అల తాకిన ఒడ్డులా 
అతడిలోకి అతడే కరిగిపోతున్నాడు వింతగా
గదిలో విసిరేసిన వస్తువులా 
చప్పుడు చేయకుండా అతడొకడే
శూన్యంలోకి చూస్తున్నట్టుగా తలపైకెత్తి 
కాగితాలపై కన్నీళ్లతో
సంతోషాన్ని నింపుతున్నాడు
ఓ పాప తన చుట్టూ ఆడుకున్న అల్లరిని
ఓ పాప అతడి చేతుల్ని పట్టుకుని తన చిన్ని ప్రపంచాన్ని
చూపించిన ఆనందాన్ని
ఓ పాప సృష్టించిన పూల వంతెనల సంతోషాన్ని
హద్దుల్లేకుండా అరమరికలు లేకుండా
లోకాల్ని దాటి సముద్రమంత ఉధృతంగా 
చుట్టూ ప్రవహించేందుకు తోడొచ్చిన ఓ పాప జ్ఞాపకాన్ని
కన్నీళ్లతో కప్పేస్తున్నాడతడు
పాపను విడిచుండలేని తన పసితనాన్ని
అద్దం ముందు దోషిలా నిలబెట్టి 
వికృతంగా వెక్కిరిస్తూ అతడినతడే దూషించుకుంటున్నాడు
నీటి అడుగుల కింద నలుగుతున్న
గులకరాయిలా
ఆ గది గోడలకింద వూరకనే పడున్నాడతడు 
వూరికే అంటే వూరకనే అని కాదుగానీ
కొన్నికొన్ని సార్లు పనిచేస్తాడు
చాలాసార్లు పుస్తకాల్లోకెళ్ళి తలబాదుకొని
చరిత్ర దారులనిండా శిథిలాలను కదిలించో పడదోసేసో
వర్తమాన వీధులవెంట వెర్రికేకలను విసిరేస్తూనో
మళ్లీ వొచ్చి కూలబడతాడు