ఎప్పట్లాంటి

సాయంత్రం వాకిలిని తెరుచుకుని అతడి కంట్లోకి వచ్చేస్తుందామె గుండెను తడిమి తడిమి చీకటికి నవ్వునద్ది దేహాన్నంతా వెన్నెలగా వెలిగిస్తూ కలియతిరుగుతుంది అతడి నవ్వుల్ని సరస్సులా నిశ్శబ్దంగా కదిలే కన్నీళ్లనీ గవ్వల్లా ఏరి కొంగున బిగించి హృదయంలోకి పడవనొకదాన్ని వేసుకుని విహరిస్తుంది వెళ్తున్న కొద్దీ పావురమై ఇంద్రధనస్సు రంగుల్లోకి మారుతూంటుందామె ఇందాక వస్తూ ఓరగా తెరిచుంచిన ఎప్పట్లాంటి తలుపుని తోసుకుని పక్షిలా ఆమెలోకి ఎగిరెళ్ళిపోతాడతను