మౌనంగా

ఆకాశంపై నల్లమేఘాల్లా
అమాంతం కురుస్తారు పిల్లలు గెంతుకుంటూ
వరండా అంతటా
అల్లరల్లరిగా శబ్దాలను జల్లేసిపోగలరు
మౌనంగా వుండిపోతే
పక్షుల్లా నీ చుట్టే కేరింతల రెక్కలిప్పుతూ
నిన్నో నీటిపాయగా కదిలిస్తూ
ఆలోచనలను జ్ఞాపకాలను
అన్నిటినీ ముక్కలు ముక్కలుగా విరిచేస్తారు
అలాగే మౌనంగా వుండిపోతే
నువ్వు చూస్తుండగానే
నీ గుండెలోంచి నవ్వుని తీసినట్టు
మట్టిని తవ్వి ఏదో దాచిపెట్టి
గాల్లో ఎగురుతూ నిశ్శబ్దంగా వెళ్లిపోతారు
చీకటిని హత్యచేసిన వెలుతురు హంతకుడు
ఉదయాన్నే నీ భుజం తట్టి
వరిధాన్యంలాంటి సూరీడిని చూపెడతాడు
అంతే మౌనంగా కూర్చొని
ఒక్కటంటే ఒక్క కాఫీ గుక్క చప్పరించాక
అన్ని మొక్కల మధ్యలోంచి పువ్వొకటి
నిన్నావరిస్తుంది
మౌనంగానే వుండిపోతావిక
ఎప్పటికీ మాట్లాడనివ్వని
పరిమళం నిన్నామాంతం మింగేస్తుంది