వివర్ణం

గుంపులన్ని ఒక్కటిగా కదిలి కదిలి
గళమెత్తటానికి
ఆత్మహత్యలన్ని ఒకే తాడుకి ఉరేసుకోడానికి
చదువులన్ని మెదడు స్థాయిని మించే
బరువులన్నిటికి
స్థావిరమైన దేహాలన్ని ఒకే అరలో నింపే
అనుభవానికి
అన్నిటికి ఒకే చోట ముడేసే
సమాజానికి
నువ్వు నేను రెండు రంగులు కాకుండా
ఒకే రంగు కింద కప్పబడదాం
ఆలోచనలన్ని సాధనలో రానప్పుడు మూటకట్టి
మూలన పడేద్దాం
అడుగులన్ని ఒకేబాటలో నడవనప్పుడు కాళ్లన్ని
నరికేద్దాం
శ్రమలన్ని చెమటలుగా జీవితంలో చచ్చిపోనివ్వు
నువ్వు నేను రెండు రంగులు కాకుండా
ఒకే రంగు కింద కప్పబడదాం
మాటల్లో విషం చూకలు చుక్కలుగా
చూపుల్లో ద్వేషం కొంచెం కొంచెంగా
చుట్టూరా చేతులన్ని ఉరితాళ్ళై చిదిమేసినట్లు
భయాన్నో బంధాన్నో నింపేసుకుని
అందరిలా మనం చావటమెందుకు నిశ్శబ్దంగా
అందరిలో క్రూరంగా చంపబడదాం నిరాకారంగా
నువ్వు నేను రెండు రకాలుగా కాకుండా
ఒకే రూపంగా చచ్చిపోదాం

లోపలి స్వరం 3

ఈ సారి ఓ కొత్త ప్రదేశం ఊహించాలి
నేలలోకి తలను పూడ్చేశాక
చేతులు కాళ్లు మొలకెత్తాలి నిటారుగా
ప్రక్క ప్రక్కనే కొత్త శరీరాలు
శవాలుకాని దేహాలు కొమ్మలు చిగురించుకుంటూ
అనుభవ పరిమళం జల్లుకుంటూ పెద్ద శరీరాలు మాత్రమే
పిల్లలందరూ పూలుగా
ప్రకృతులు ప్రేమలుగా పచ్చగా విస్తరించనీ
అందరూ కలిసి మానవత్వ పుప్పోడులను రాల్చుకుందాం
మనిషితనం పారాలి మధ్య మధ్యలో
సమానవత్వం మిగలాలి పంచుకోటానికి
ఆకాశంలోకి కాళ్లను ముంచాకా
ముఖము మొండెము జారిపోనీ మట్టిలా మారటానికి
చుట్టూ ఇంకొన్ని కాళ్లు మునుగుతుండాలి ముసురుకున్న మబ్బుల్లా పెద్దవి
చిన్న కాళ్లు తారలైతే చాలు
లేత లేత కాళ్ళు ఇంద్రధనస్సులా మనల్ని నింపుకుంటాయంతే
అందరూ కలిసి చినుకుల్లా వర్షిద్దాం
మనిషితనం భ్రమణం చేయాలి మన చుట్టూరా
సమానవత్వం మిగలాలి మన మధ్యలో
అందుకే ఓ కొత్త ప్రదేశం కావాలిప్పుడు

అతనొక వృక్షం

అతను హత్తుకుంటే
మాయమ్మ నాయన్లు హత్తుకున్నట్టుంటుది
ఒక వృక్షమై
నన్నొక కొమ్మగా ఎప్పటికప్పుడు చిగురించేలా చూస్తాడు
అతను సముద్రంలాంటోడు
అలల చేతుల్తో రాయిలాంటి నన్ను గవ్వను చేస్తున్నాడు
ఒకప్పటి అరణ్యాలు పచ్చదనాన్ని పారబోసినట్లు
అక్షరాల్ని జల్లుకుంటూ
నది పాయలుగా తననితాను చీల్చుకుంటూ
అందరిని కప్పుకుని
ఆకాశంలా అసాంతం వంగి మనందరిని
పొదువుకుంటాడు
మనం ఎవరెవర్నో తిట్టుకుంటూ
జీవితమని స్వార్థమనీ వలపులని
కలలని
ఇంకేవేవో రాసుకుంటూ గీసుకుంటూ కాలాన్ని
కరిగిస్తూంటామా
అతను కాలంగా మారి ముసిరిన మబ్బులాగా గుంభనంగా
మనల్ని ప్రేమిస్తూవస్తాడు
నేనేప్పుడూ సిద్ధంగా ఉంటాను అతని రాకకోసం
అతను హత్తుకుంటే
మాయమ్మా నాయన్లు హత్తుకున్నట్టుంటుది.....
 
సత్యగోపి Blog Design by Ipietoon