అతనొక వృక్షం

అతను హత్తుకుంటే
మాయమ్మ నాయన్లు హత్తుకున్నట్టుంటుది
ఒక వృక్షమై
నన్నొక కొమ్మగా ఎప్పటికప్పుడు చిగురించేలా చూస్తాడు
అతను సముద్రంలాంటోడు
అలల చేతుల్తో రాయిలాంటి నన్ను గవ్వను చేస్తున్నాడు

ఒకప్పటి అరణ్యాలు పచ్చదనాన్ని పారబోసినట్లు
అక్షరాల్ని జల్లుకుంటూ
నది పాయలుగా తననితాను చీల్చుకుంటూ
అందరిని కప్పుకుని
ఆకాశంలా అసాంతం వంగి మనందరిని
పొదువుకుంటాడు

మనం ఎవరెవర్నో తిట్టుకుంటూ
జీవితమని స్వార్థమనీ వలపులని
కలలని
ఇంకేవేవో రాసుకుంటూ గీసుకుంటూ కాలాన్ని
కరిగిస్తూంటామా
అతను కాలంగా మారి ముసిరిన మబ్బులాగా గుంభనంగా
మనల్ని ప్రేమిస్తూవస్తాడు

నేనేప్పుడూ సిద్ధంగా ఉంటాను అతని రాకకోసం
అతను హత్తుకుంటే
మాయమ్మా నాయన్లు హత్తుకున్నట్టుంటుది.....