వొక నేల వొక ఆకాశమై

పదేపదే వరండా దాటొస్తున్నట్టుగా చూపు స్థిరంగా ఉండడంలేదెందుకో
1
నదిలోంచి సముద్రంలోకి నిన్ను నన్నుగా ముంచి ఒంపుతున్నట్టుగానో
చెట్లనుంచి మొక్కలకు నాలోంచి నీకొక శ్వాసను అందజేసినట్టుగానో
ఎపుడైనా ఏం కోరుకుంటాం కావాల్సినపుడు
పూలరెక్కలపై చేయి చేయి కలిపి కొమ్మకు వేళ్ళాడ్డమేగా
ఏదైనా వున్నదనుకుంటే పెదాలడ్డులేకుండా పంచుకోవడమేగా...!
2
మాటలేమీ లేకుండా సెలయేరై నేనోక వెల్లువ
గువ్వ తాకిన ఆకునుదుటిపై నువ్వో రాలిపడే సిగ్గుతుంపర
కొండ చివరల్లో చేయి చాచి లాలిగా తాకెళ్ళే మేఘాల అలజడికి
మేఘాల అంచుల్లో లీలగా కదిలించి వెళ్ళే పక్షిరెక్కల దిగులుకి
కావాల్సినన్నిసార్లు నేనెన్నో చెప్పుకునుంటాను వాటికి...!
3
ఇప్పుడే రంగులద్దిన రాత్రి వీధిలా మన గదుంటుందనీ
ఎప్పట్లాగే ఓరగా తెరుచుంచిన నీ కంటిరెప్పలా తలుపుంటుందనీ
వొక మాటగానో వొక పలరింపుగానో లేదూ మరొక స్పర్శగానో
గడిచిపోయిందనే సంగతి ఉదయాల్లో నురగలై పగిలిపోయుంటుందనీ...!
4
ఒకేవొక్కటి పదే పదే తెలీకుండా జీవితపు అంచుచివరల్లో ఆగింది
దండెమీది నా తువ్వాలుకున్న నీ బొట్టుబిళ్ళ నవ్వునడిగే భాషేదనీ?
నేనో సమాధానమై నువ్వో ప్రవాహమై వాగుల్లో జారిపడే కెరటాలమవుదామంటావెందుకో..?
5
ఇద్దరి బుగ్గల శబ్దాల్లోంచి పసితనపు ప్రపంచమొకటి జారిపడి
నువ్వూ నేనూ మిగిలిపోతాం వొక నేల వొక ఆకాశమై !!