విరామం

ఇంటి వరండామూలలో పరకపుల్లలు దాచిన
కాసిన్ని వర్షపు చినుకుల్లా... 
లేగదూడ, పొదుగునుంచి తాగాక గుక్కగుక్కకు మధ్యలో
జీవంపొందే పాలతడిలా...
చిన్నప్పటి కాగితాలలోంచి తీసి మళ్ళీదాచిన అమాయకపు
లేతగాలికి నవ్వే నెమలీకలా...
విరామం అన్వేషించేది కాదు రాత్రిని పొద్దుటి కంచంలో వొంపి
వేళ్లతో సుతారంగా నిమిరి మేల్కోల్పినట్టుగా ఉంటుందంతే...
అమితమైన హాయిలో ఆశ్రయించిన నవ్వుకి
నిశ్శబ్దానికి కుదిరిన ఒప్పందం తాలూకు విరామం గురించి,
పరిపూర్ణమైన స్వేచ్ఛతో తిరుగుతున్న సీతాకోకచిలుక
రెక్కలపై సేదతీరిన రంగులకున్న విరామం గురించి,
ఏ గట్టుమీదనో కూర్చుని వొంగివొంగి మరీ
పట్టుకోగలిగే తూనిగను అడగాలి
నగరం నడిబొడ్డుమీద ఎదురుపడి మరీ
పలకరించే మనిషిని అడగాలి
విరామం కలలోంచి తెంపుకోగలిగే ఆనందమవ్వాలి
అందుకే ఉన్నచోటునుంచి కాస్తంత జరిగి
ఊపిరి పీల్చుకోడానికి విరామం అడుగుతున్నాను