అక్క

చూపుడువేలు పట్టుకుని 
పరుగుదీసినా
వెనక రెండుపాదాలు నిదానంగానే నడుస్తాయి
పడుకున్నాక నా కాళ్లు 
ఆసరాకోసం తన కాళ్లను తలగడగా తీసుకుంటాయి
రాత్రికలలో 
ఉలికిపాటుకు 
కౌగిలింత ధైర్యాన్నిస్తుంది జోలగా
ఉదయాల్లో బుగ్గలపై నునుపైన 
స్పర్శల మెలకువలు 
మళ్లీ మళ్లీ ఉదయించని ఉషోదయాలు...
దారిలో నడుస్తున్న పాదాలు 
అమాంతం పైకి వెడతాయి 
భుజాలపైకి 
కొత్తముఖాలేవైనా 
ఎదురుపడితే చేతులు 
తన నడుముచుట్టు బిగుసుకుంటాయి భయాన్ని తనపై వేస్తూ
ఎప్పుడైనా కోపమొస్తే నా పంటిగాట్లు తన చేతిపై ముద్రలవుతాయి
అయినా తనకెప్పుడు నేను ప్రేమనే
దుప్పట్లు చిరిగేలా
పోట్లాటలు మావరకూ అవి భయంకర యుద్ధాలు
కొన్ని క్షణాలకే ఆరుబయట 
పసరికల్లో కాళ్లు మునగదీసుకుని కబుర్లూ...
తను కూర్చుంటే 
వెనకనుంచి మెడచుట్టూ చేతులు చుట్టేయటం నాకిష్టం
జ్ఞాపకాలిప్పుడు 
పాతపుస్తకాల మధ్యలో మసకబారిన అక్షరాలయ్యాయి...
తన చేతుల్లో 
నాముఖం ఇప్పటికీ సేదతీరుతున్నట్టేవుంది