నువ్వొదిలిన క్షణం..రణం..

నువ్వొదిలిన క్షణం
ఘడియలు, దినములు, పక్షాలు,
మాసాలు గడిచాయేమో..
నాకెందుకులే...!

విశదీకరించలేని ఆలోచనతో
వివరించలేని భావాలతో
నిలుచున్నాను నిర్మానుష్య శరీరంతో..

హృదయంలో వణుకుని దాచేస్తూ
చర్మపు దుప్పటి వెచ్చగా..

నువ్వొదిలిన క్షణం ఇంకా అక్కడే ఉన్నాను
కదలని పాదాలతో
మరువని భావాలతో

గుండె గుహలో గట్టిగా కేకలు వినిపిస్తున్నాయి
పెదవుల అంచుల్లో మౌనం
నిర్మాణమవుతుండగా...

నువ్వొదిలిన క్షణం
సంక్షోభం
సంశయం
సంఘర్షణం
ఎదురుచూపుల్లో సంగ్రహించే సంగతం కోరుతూ..

భరించలేని బాధను కప్పేస్తూ
విచలనమైన నవ్వు..
వివర్ణమైన నవ్వు..

నువ్వొదిలిన క్షణం ఆగిపోయింది
కాలం నాపై ఆగ్రహించింది
లేదు..
లేదు..
నేనే కాలాన్ని మరిచాను...

0 comments:

Post a Comment

 
సత్యగోపి Blog Design by Ipietoon