లోపలి స్వరం

జవాబులే దొరకనప్పుడు
ఇప్పుడున్నవన్నీ ప్రశ్నలే
కన్నీళ్ళతో స్నానం చేస్తుంటాను ముఖం తడిసేలా
గదిలోంచి నీడలాంటి దేహంతో
బయటి వెలుగుని కళ్లతో నింపుకుంటూంటాను
రాత్రి రెక్కలను విదుల్చుకుని వాలిపోతాను
కలలా...!
ఆకాశంలోకి చూడ్డం కంటేనూ
ఆకాశంలో వేళ్లాడుతూ ఉండటం మరెంతో ఆనందం
వాడిపోయిన మానవత్వం ఆకులా నేలవైపు
దీనంగా చూస్తోంది
పొదువుకునే ఆత్మీయత కోసం
తెగిపోయిన కొమ్మలా మిగిలాను
భుజంపై చేయి వేసి అంటు కట్టే ఆసరా కోసం...
ధైర్యాన్ని మాటల్లో కూడా ఇవ్వలేని
అవిటివాళ్లయిపోయారు మీరంతా..!
ఇన్నాళ్ళు నేనోక్కణ్ణే ఒంటరిననుకున్నా
నేను లేని మీరే ఏకాకులు...

నేను ఆకాశంలో ఎగిరే స్వేఛ్ఛని
మీ మధ్య బంధీనై తిరిగే స్వతంత్రున్ని...