రెండు సంతకాలు

కంటిరెప్పలై మేఘాల్లాంటి వాటిని తోసేసి
తారాచూపుల్తో నువ్వూ
శూన్య హృదయంతో దిగులునిశీధి మొఖాన్నేసుకుని నేనూ
నిశ్శబ్దావరణ
విరహగొంతుకలతో
సూర్యకిరణమై నాదొక పిలుపు
వెన్నెలజలతారై నీదొక పలుకు అంతులేకుండా...
యాక్...ఇది వొక్కవితేనా !
ఏంబాగాలేదని నువ్వంటావుగా అందుకనే ఈసారి...
తెల్లకాగితంపై రెండుసంతకాలమౌదాం
వొకటి నువ్వనే సంతకం రెండు నేననే నీలాంటి దస్తూరిగా...
సెలయేటికింద రెండురాళ్ళై నదిలో కరిగిపోదాం
ప్రవహించే నీటిని సాగనంపుతూ దేవతవై నీవోవైపుగా
ప్రవాహాన్ని మోస్తూ శ్రామికుడినై నేనోవైపుగా
కొన్ని దూరాలనేవి దగ్గరిలోని అవాస్తవజీవనలే.....
దారికి చెరోవైపు విభిన్న ధృవాల్లా సంకేతాలమైపోదాం
రాత్రుళ్ళు చెట్టుకింద చీకట్లై సేదతీరుదాం
వూహూ....ఇది కూడా కవితకాదా...!!
మరింకేఁపదా...!
ఇద్దరి గదిమధ్య గోడను తొలగించేస్తే
ఒకతలుపై తెరుచుకుంటాను విశాలమై
నువ్వొక వలపై కప్పేద్దువూ దుప్పటిలా....