దు:ఖం

కాసేపు ఏడ్వనివ్వండి
చరిత్ర వంతెనేమీ కూలిపోయే
స్థితిలో లేదుగా...!
జ్ఞాపకాల ఎర వేసి ఆలోచనల ఆయుధాలతో
తోడుకోనివ్వండి తవ్వుకోనివ్వండి
గుండెకింద నుంచి ఉబికి కన్నుల్లో సుడితిరిగాక ఏటవాలుగా
జారడాన్ని ఊహిస్తే ఎంతందం...

కాసేపు ఏడ్వనివ్వండి
అంతరిక్షంలోకి వెళ్ళినపుడే కాదు
అంతర్గతలోతుల్లోకి
వెళ్ళి ఏడ్చినపుడే తేలికపడతాం
శరీరం ప్రాణంలేక నిశ్చలంగా పడున్నపుడే కాదు
శరీరం వణికేలా
గుక్కబట్టి ఏడ్చినపుడే చల్లబడతాం
కనురెప్పల చుట్టూ అంటుకున్న
కన్నీళ్ళను ముదాడుతున్నట్టు ఊహించడం ఎంతందం...

ఏడ్చి ఏడ్చి ముఖమంతా ఎర్రబడేలా
దు:ఖానికి దారులు
ఉండవనీ, ద్వారాలు మాత్రమే ఉంటాయని
తెలిసేంత...
ఏడ్చి ఏడ్చి చూపు కన్నీళ్ళలో మునిగి
దు:ఖానికి దృశ్యంతో పనిలేదని దృఢపడేంత...

కాసేపు ఏడ్వనివ్వండి,
మీరు దోసిళ్ళు నింపుకునేంతైనా ఏడ్వండి
హక్కుగా ,
హద్దుల్లేకుండా చేయగలిగేది ఇంకేముంది...!