సావేరి

ఒక నిశ్శబ్దం ప్రవేశించినపుడు
అటు ఇటు వెతుకులాట మొదలవుతుంది
నీలోను నాలోను
చుట్టూ ఖాళీతనమేర్పడి
కనురెప్పలు పెదాలై అక్షరాలు గుసగుసగా
మౌనం వంతెనగా టపటపమని
యదసవ్వడి గాలిని చీలుస్తూ

అలల నురగలు మేఘాల్లా చుట్టేస్తే
చినుకులమై ఆకాశంలోకి రాలిపడదాం
కోమల తీగలు అలుముకున్నపుడు
హరితమై వికసిద్దాం
ఇద్దరి మధ్య దూరం ఎదిగినపుడు
ఒక మెలుకువ
మరణిస్తుంది కలల ఆవరణంలో

ఒకానొక
సున్నితమైన భావోద్వేగంలోంచి మొలకెత్తడమంటే
గొంగళిపురుగు రంగుల రెక్కలు చాచడం
భారమైన చలనంలోంచి ప్రకటితమవడమంటే
చినుకులు బుగ్గలపై మృదువుగా
జారిపడటమనే ఉద్వేగం
ఎప్పటికి అంతరాల్లోని శాసనమొక్కటే

నేనొక పదం
నువ్వొక పద్యం