ఏడ్పు

ఏడ్వడం కూడా ఆనందంగా ఉంటుందనీ
కన్నీళ్ళు చెక్కిలిపై
గిలిగింతలు పెట్టేవరకు తెలీదు...

ఏడ్వడం మొదలుపెట్టాక
ప్రపంచం మొత్తం భారాన్ని మోస్తున్నట్టు
అలలు అలలుగా విరిగి
సెలయేటి చప్పుళ్ళ కిందపడి మరణిస్తున్నట్టు
కాలుతున్న కాగితాలపై అక్షరాన్నై
ఆత్మహత్యనైనట్టు
నాలో ఒక శూన్యం నన్నే లాగేశాక అదృశ్యమవుతానేమో

ఏడ్చి ఒట్టిముఖం మిగిలిపోవడానికి మధ్య
సమయం రాజ్యాధికారానికి ఖైదిలా
దు:ఖం విధించిన శిక్షల్లో గాయాలు మోసే దోషిలా
ఒంటరి మైదానంలాంటి దేహం
అలసత్వంతో ధూళికణాలుగా
చెదిరిపోతుందేమో...
నాలో ఒక శూన్యం నన్నే లాగేయడం చూడలేకపోవచ్చు...

ఏడ్వడం పూర్తయ్యాక
శాసించే సాధనం ఏదో కాళ్లకింద ఒదిగినట్టు
మొఖం విప్పార్చి ఆయుధమైన
నవ్వొకటి వికసిస్తున్నట్టు
ఎడాపెడా దేహం లోకాన్నంతటిని చుట్టేస్తున్నట్టుగా
నాలోని శూన్యం నుంచి
బయటికిరావడం తెలిసుండకపోవచ్చు...

ఏడ్పు ఎప్పటికీ
వ్యక్తిగత జీవితానికి ముఖ్యమైన భరోసా !
ఏడ్పు ఎడతెగని జీవనసంగీతం
అఖండమైన శక్తినిచ్చే స్నేహం