ఖాళీతనం

నడుస్తూ నడుస్తూ ఆగిపోయినపుడు
పాదానికి పాదానికి మధ్య 
ఖాళీతనం దాగుంటుందనీ
వీధిదీపాల వెలుతుర్లో
కాంతికిరణాల మధ్య 
నిశీధిలాంటిదేదో వెతకాలేమో..!

మాటలన్ని 
క్రమక్రమముగా 
నిలబడ్డాక అక్షరాలవొత్తుల మధ్య 
ఖాళీతనం పెగులుతుందపుడు
దృశ్యాల సంభాషణల్లో 
వీక్షణమొకటి 
నలగబడి, 
నిశ్శబ్దాల లోపలివైపు
ఎడంగావున్న తలంపులలో 
ఖాళీతనం చుట్టుముట్టి 
నన్నాక్రమిస్తున్నపుడు
అప్పటికొక 
కలనై రాత్రికి వేల్లాడతాను

ఖాళీతనమనేది 
తెచ్చిపెట్టుకోగలిగినంతగా 
కావాల్సొస్తుంది
శ్వాసకి మరణానికి 
మధ్యనున్నపుడు 
వీలవుతుందనిపించదేమో కదా..!