చూపు

అలా చూస్తూ కూర్చోడమనేది
నీనుంచే ప్రసరించిన సెలయేరు లాంటి ప్రవాహం
కెరటమై నవ్వేస్తావు కానీ
ఏటిఒడ్డున గట్టులా కాళ్ళు చాపుకునుంటా
ఎన్ని మాట్లాడామో
ఎంత మాట్లాడుకున్నామో
ఇంకా మిగిలేవుంటుంది ఇద్దరిమధ్య
ఆకాశమెంతున్నా మేఘాలవెనక హరివిల్లున్నట్టుగా...

నువ్వెళ్తున్నపుడు
నీ చూపు నాపై యుద్ధం ప్రకటిస్తుంది
అలా చూస్తుంటావేంటసలు..!
నవ్వుల్తో తడిపేస్తూ
మౌనంతో స్పర్శించేస్తూ
ముసిముసిగా రంగొకటి పూసేసి
తూనిగ కాళ్ళతో కదిలించి వెళ్తుంటావేంటని నిలదీసేస్తుంది...!!
గాలులకూగే కొమ్మలు
పక్షుల కేరింతలు
నేలపైనీ పసరికల కబుర్లూ
అన్ని ఆగిపోయి ఒక చాయాచిత్రంపై అందరం బంధీలమైపోతుంటాం...

అటుఇటు ఏమీలేనట్టు
నువ్వో పువ్వై కదిలొస్తున్నట్టు
నేనో దారాన్నై నిన్నల్లుకుపోదామనీ
నాలోకి నేనే ఉండలుగా చుట్టబడుతుంటాను
క్రమశిక్షణగా...