మూర్ఖత్వం

సాయంత్రాల మీదనుంచి జారిపడిన
రాత్రుళ్లు నల్లని దుప్పటితో
కప్పేస్తుంటే
వెతుక్కోటానికి స్పర్శలే మిగులుతాయప్పుడు
నీకు నాకు గుడ్డితనముంటే బాగుండుననిపిస్తుందెందుకో
చెట్టాపట్టలేసుకుని
సిగ్గుల్ని కనురెప్పల కిందకు తోసేసి
స్వేచ్చగా ముద్దాడటానికి...
జీవించడానికి
మాంసపుముద్దలు బరువవుతాయి
దేహమంటూ వొకటి లేకుండా
నిర్జీవంగానో
నిరాకారంగానో మిగిలిపోదాం పదా !
చీకటిలా దాక్కోవడమో
శూన్యంలా మాయమవడమో సాధన చేద్దాం !

ఇలాంటి ప్రయాణాలు బలంగా,
రాత్రి ఆకాశమ్మీద నక్షత్రాల్లాగా వెలుగుతూనే వుంటాయి
ఉదయాలు నిద్రలేచాకా
జ్ఞాపకాల్లాగా మెరుస్తుంటాయని భ్రమించాలంతే...
ఎప్పుడోవొకప్పుడు
ఏదోవొకచోట
ప్రతి అడుగు, గుర్తుగా మన వెనకే మిగిలిపోయినపుడు
మసకతనం ప్రవహిస్తుంది
అపుడు నువ్వు నేను
అనుకుంటూనే వుంటాం ఇంకొన్ని అడుగులు వేయాలేమో అని.....
గుర్తుచేసుకోవడమంటే
మేఘాల మధ్య నుంచి ఆకాశాన్ని చూసినట్టుగా...

నిజమా..? అబద్దమా..?
ఇవాళ్టిలోనే వున్నానా లేక నిన్నల్లోనా...!!
ఇప్పుడనిపిస్తుంది మూర్ఖంగా...