రహస్యం

అంతకంతకు ఒడ్డునున్న అలలన్ని మొక్కల్లా మారిపోయి పెరిగెడుతూ కదలడం...
అడవి, చినుకుల చొక్కానిప్పి పచ్చని దాని గుండెలోకి మొక్కల్ని లాక్కోడానికి నువ్వూ నేనూ సాక్ష్యంగా నవ్వుసంతకం చేసి వొకరిభుజంపై వొకరం చేతులేసుకుని చూస్తూ వుండిపోదాం. 
మోకాళ్లపై కూర్చొని కాస్త ముందుకు వొంగి నేలపై నీ పేరు రాస్తాననుకో...మృదువుగా ఒక మొక్క మనిద్దరిపై పాకుతూ విస్తరించడం వెనక ఏ సముద్ర గాఢస్పర్శ తడివుందో చెప్పలేం. 
నువ్వూ కింద కూర్చొని మోకాళ్లను వొకపక్కకు మడిచి సముద్రాన్ని, అడవిని, మట్టిని రాస్తూ, కాస్త కాస్త రాత్రిని వెదజల్లుతూ వుంటావు. ఏఁ నా పేరెందుకు రాయలేదనే ఉక్రోషాన్ని పారబోస్తాను పాయలు పాయలుగా...అంతకంతకూ నాలోపలి అలజడి విశాలమై రెక్కలిప్పుకొని విహరిస్తుందిపుడు.
వొక తుఫాను ఏ సముద్రంపై చావునెతుక్కుంటుందో ఎవరికి తెలుసంటావ్. వొక తుఫాను నా హృదయంలో చావబోతూ ఏదో గొణుగుతుంది రహస్యం చెబుతున్నట్టుగా...
చూడ్డమొకటే తెలిసినపుడు అలా చూస్తూ వుండడమే అనుకుంటే ఎలా, లోపల్లోపల ఎంత నిశ్శబ్ద యుద్ధం మొదలయిందో...ఆ యుద్ధాన్ని ఏ తూకంలో వేసి లెక్కగట్టగలను. చెవులనింకాస్త లాలిస్తూ ప్రయత్నించాను.
అహా..! ఆ రహస్యసంగీతాన్ని వినడం కుదర్లేదు. పిల్లాడిలా నీవంకే గారంగా వాలిపోతుంటే....
కొండగుహల్లోంచి వినబడినట్టుగా నీ గుండెల్లోంచి నా గుండెలోకి ఒక పాట నదిలా ప్రవహిస్తుంది...
"నువ్వే సముద్రం, నువ్వే అడవి, నువ్వే మట్టి...మరింకేదీ నీకో పేరు" అని,